Słowem wstępu
Stałość, Systematyczność, Regularność = Poczucie bezpieczeństwa
Sesje terapeutyczne dla wszystkich osób trwają zawsze 50 minut.
Konsultacje wstępne czy konsultacje z rodzicami trwają zawsze 55 – 60 minut.
Spotkania/ sesje terapeutyczne zawsze prowadzone są przez tę samą osobę, w tym samym gabinecie, o tej samej godzinie i w tym samym dniu tygodnia.
Terapeuta zawsze słucha bez oceniania czy osądzania treści i osoby. Stara się, jak najlepiej zrozumieć i podzielić się swoimi spostrzeżeniami z pacjentem, który czasem zgadza się z terapeutą, czasem zostaje przy swoim zdaniu. Najważniejsza jest szczerość i dialog.
Sesje psychoterapeutyczne odbywają się co najmniej raz w tygodniu. Przy podjętej terapii dziecka, widuję się z rodzicami raz lub dwa razy na miesiąc. Rola rodziców w terapii ich dziecka jest kluczowa. Młody człowiek zależny jest od systemu rodzinnego. Terapeuta musi rozumieć, jaki jest rodzaj więzi między rodzicami i ich dziećmi.
Wszelkiego rodzaju konsultacje psychologiczne można odwołać 24 godziny przed umówioną datą. Za nieodwołaną konsultację zostaje pobierana opłata w wysokości opłaty za konsultację.
W przypadku regularnej psychoterapii czas odwołania sesji to 7 dni.
Formy pracy
Dorośli – nieoceniająca rozmowa, w której osoba porusza tematy najbardziej w danej chwili dla niej istotne. Terapeuta nie podaje tematów, słucha i pomaga zrozumieć świat wewnętrznych konfliktów pacjenta, pomagać w poznaniu i nazywaniu emocji. Im więcej wiedzy i samoświadomości tym większa możliwość dokonania zmiany.
Dzieci i młodzież – tu oprócz rozmowy pojawia się zabawa i rysunek. Naturalną aktywnością dorosłych jest rozmowa, a dzieci – zabawa. Dzieci wyrażają swoje emocje i swój świat wewnętrzny w zabawie, rysunku i zachowaniu.
To, co się dzieje w czasie spotkania w gabinecie, jak i to, co się dzieje wokół spotkań i ich organizacji pomaga pacjentowi poczuć się bezpiecznie, poczuć, że on sam i to, co mówi jest traktowane poważnie. Uporządkowana organizacja sprzyja otwartości i budowaniu zaufania, w rezultacie przyczynia się do pozytywnych zmian.
Główne tezy podejścia
Psychoterapia psychoanalityczna/ psychodynamiczna:
- Opiera się na teorii psychoanalizy, która rozwija się i modyfikuje już od ponad 100 lat. Jest to więc dobrze zakorzeniona teoria z wieloma współczesnymi wątkami.
- Proces terapeutyczny, który pomaga zrozumieć i rozwiązać problemy pacjenta poprzez zwiększenie własnej świadomości świata wewnętrznego i jego wpływu na relację między przeszłością
a teraźniejszością. - Dąży do dokonania głębokich zmian w rozwoju emocjonalnym i osobowości.
- W związku z powyższym pomaga w leczeniu poważnych zaburzeń natury psychicznej.
- Znajduje również odniesienie w leczeniu wielu problemów natury emocjonalnej, jak zaburzenia odżywiania, zaburzenia psychosomatyczne, zaburzenia obsesyjne, lęki i fobie, trudności
w koncentracji, zaburzenia depresyjne i wiele innych. - Pomaga w znalezieniu odpowiedzi o sens życia.
- Przepracowując blokady psychiczne wspiera rozwój i wyzwala potencjał psychiczny jednostki.
- Pomaga dużym i małym (dorośli, młodzież, dzieci).
- Jest raczej terapią długoterminową, choć zdarza się oczywiście pracować krócej lub w systemie konsultacyjnym.
- Relacja z terapeutą jest zasadniczym i najważniejszym elementem w terapii. Dokonuje się analizy nieświadomych wzorców przeniesionych przez pacjenta na psychoterapeutę. Odkrywanie ich, uświadamianie sobie , następnie zmienianie ich jest sednem leczenia.
Moje podejście
Poniższy tekst powstał na podstawie notki na stronie BPC (British Psychoanalytic Council)
Psychoterapia psychoanalityczna bądź psychodynamiczna opiera się na teorii i praktyce psychoanalizy. Jest procesem terapeutycznym, który pomaga pacjentowi zrozumieć i rozwiązać problemy przez zwiększenie własnej świadomości świata wewnętrznego i jego wpływu na relację między przeszłością a teraźniejszością. Różni się ona od większości innych rodzajów terapii, że dąży do dokonania głębokich zmian w rozwoju emocjonalnym i osobowości.
Psychoterapia psychoanalityczna i psychodynamiczna pomaga ludziom z poważnymi zaburzeniami natury psychologicznej.Pomaga zrozumieć, a następnie zmienić złożone, głębokie, często nieświadome problemy emocjonalne lub w relacjach z innymi ludźmi poprzez zmniejszenie ilości symptomów i stresu. Jej rola nie ogranicza się jednak wyłącznie do zaburzeń psychicznych. Psychoterapia psychoanalityczna i psychodynamiczna może również pomóc ludziom doświadczającym utraty sensu w życiu lub poszukujących głębszego poczucia spełnienia.
Czasem ludzie szukają pomocy w specyficznych problemach , jak zaburzenia jedzenia, zaburzenia psychosomatyczne, zachowania obsesyjne czy lęki i fobie. Innym razem chodzi o bardziej ogólne uczucia depresji czy lęku, trudności w koncentracji, brak satysfakcji w pracy czy wreszcie niemożność nawiązania lub utrzymania satysfakcjonujących relacji z innymi. Stosuje się ją wobec dorosłych, dzieci i młodzieży. Może pomóc dzieciom, których problemy emocjonalne czy zaburzenia zachowania występują w domu lub w szkole. Mogą one obejmować zaburzenia osobowości, depresję, trudności
w uczeniu, fobie szkolne oraz zaburzenia snu lub jedzenia.
Psychoterapia psychoanalityczna lub psychodynamiczna jest skuteczną metodą leczenia samą w sobie. Może być również stosowana w połączeniu z innymi metodami leczenia. Znacząco poprawia stan psychiczny i fizyczny pacjentów, ich poczucie ogólnego samopoczucia i radzenia sobie w życiu.
Wybór psychoterapii psychoanalitycznej i psychodynamicznej jako metody leczenia zależy od wielu czynników. Warto mieć jedną lub kilka wstępnych konsultacji, które pomogą oszacować, czy ten rodzaj psychoterapii jest odpowiednią formy leczenia dla danej osoby. Zdarza się, że leczenie może trwać krócej , ale ogólnie psychoterapia psychoanalityczna i psychodynamiczna to długotrwały proces, do którego istotne jest zobowiązanie zarówno pacjenta jak i terapeuty.
Relacja z terapeutą jest zasadniczym i najważniejszym elementem w terapii. Terapeuta oferuje warunki poufności i intymności, które pomagają w zapoczątkowaniu procesu, w którym nieświadome wzorce z wewnętrznego świata pacjenta odtwarzają się w relacji z terapeutą (przeniesienie). Proces ten pomaga pacjentowi stopniowo rozpoznawać te wzorce. Kiedy stają się one świadome, wtedy pacjent może je zrozumieć, a następnie zmienić.
Uczucia, o których będziesz mógł porozmawiać z terapeutą
Lęk
O intensywnym natężeniu paraliżuje zdolność do myślenia i działania, zniekształca rozumienie siebie i innych.
Złość
Smutek
Poczucie winy
